طرح های آگهی ترحیم و اعلامیه ترحیم

تاریخچه اعلامیه ترحیم


 مشخص نیست که نخستین آگهی‌های ترحیم در چه زمانی منتشر شده‌اند. در اوایل قرن شانزدهم، آگهی‌های ترحیم ساده‌ای در مطبوعات اروپایی درج می‌شدند. این آگهی‌ها فقط شامل نام، تاریخ تولد و مرگ و علت مرگ میشدند. همچنین نام بستگان متوفی نیز در این آگهی‌ها درج می‌شد. از اواخر قرن نوزدهم، روزنامه تایمز اقدام به نشر آگهی‌های مفصل‌تری شامل شعر،  زندگی‌نامه یا دعایی کوتاه برای متوفیان کرد که بیشتر از قبل مورد استقبال خانواده و عزیزان متوفی قرار گرفت.


در گذشته، اغلب آگهی‌های ترحیم سیاه‌وسفید، دست‌نویس و گاه دارای غلط‌های املایی و انشایی بودند. از اوایل قرن بیستم، پیشرفت صنعت چاپ و ایجاد امکان چاپ تصویر متوفی، به رونق آگهی‌های فوت کمک کرد. امروزه، با پیشرفت فناوری چاپ و امکان چاپ تصاویر رنگی از متوفی، آگهی‌های فوت نیز چهره یگری یافته‌اند. علاوه بر آن، از اواخر دهه ۹۰، نشر اینترنتی این‌گونه آگهی‌ها نیز به امکانات جدید افزوده شده‌است.


 


آگهی ترحیم چیست 


اعلامیه ترحیم یا آگهی فوت در واقع یک دعوتنامه عمومی است از جانب صاحبان عزا و مجلس ختم و اقوام نزدیک متوفی برای دعوت از دوستان و آشنایان برای شرکت در مراسم عزاداری و ختم است، همچنین نام دیگر اعلامیه ترحیم را از طرفی می‌توان آگهی فوت گذاشت زیرا برای با خبر کردن دیگران از فوت شدن متوفی است، اعلامیه ترحیم ممکن است توسط یکی از عزاداران به‌ شکل یک اعلامیه مستقل منتشر شود یا در یک روزنامه یا نشریه چاپ شود تا دیگران از این خبر آگاه شوند. با تمام این تفاسیر اگر بخواهیم اعلامیه را در یک جمله خلاصه کنیم به این صورت می‌شود “اصلی‌ترین کاربرد این اعلامیه برای اطلاع‌رسانی از مرگ و زمان و مکان اجرای مراسم عزاداری می‌باشد” که بهترین و کوتاه‌ترین تعریف از اعلامیه فوت است. در ایران، گاهی چاپ آگهی ترحیم دست‌مایه اغراض سیاسی شده‌است. همچنین، یک تحقیق مستقل فرهنگی نشان می‌دهد که در آگهی‌های ترحیم در ایران، نام بستگان مؤنث متوفی به‌عنوان صاحب عزا درج نمی‌شود. جمع‌آوری مجموعه آگهی‌های فوت نیز سرگرمی برخی به‌شمار می‌رود.